غيبت امام زمان (عج) و فلسفه آن
آري حضرت مهدي (عج) از ديده ها پنهان است و مردم او را نمي بينند .وبه اذن واراده خداوند از جامعه كناره گيري كرده است تا روزي كه فرمان ظهور از جانب خداوند برسد.
فلسفه آن را به دو گونه مي توان بيان كرد:
1- خلفاي زمان با آن همه سخناني كه از قول پيامبر اكرم (ص) درباره مهدي موعود نقل شده بود خطر مهدي را براي حكومت خود قطعي مي دانستند. چون مسلم بود كه به دست وي حكومت ستمگران ريشه كن مي شود و جباران از پاي در مي آيند. از طرفي معلوم بود كه فرزند امام حسن عسگري (ع )همانحضرت مهدي (عج) است .و دشوار ترين كاري كه امام حسن عسگري (ع) در اين زمان برعهده داشت اين بود كه اولا تولد فرزند عزيزش مهدي از مردم مخفي نگه دارد. ثانيا او را با ياران نزديك خود آشنا كند و ثالثا مردم را قانع سازد كه زمان غيبت فرا رسيده و فرزند گراميش بهزودي از نظر ها پنهان خواهد شد ومردم بايد اين مسئوليت و هجران و دوري از امام خود را تحمل نمايند.
2- امام زمان (عج) ذخيره الهي براي نجات نهايي بشر است. همان گونه كه ظهور و رسالت هر يك از پيامبران خدا در زماني مخصوص انجام مي گرفت براي اين نهضت جهني هم به اراده ي الهي زمان معين منظور شده است و شرايط و امكانات مناسبي لازم است كه فقط خداوند از آن خبر دارد.
انواع غيبت :( صغري «كوتاه» و كبري «طولاني» )
در حديثي از امام صادق (ع ) آمده است :«للقائم غيبتان: احداهما طويلة و الاخري قصيرة» يعني :قائم دو غيبت دارد يكي طولاني و ديگري كوتاه. امام صادق (ع) در ادامه اين حديث مي فرمايند :«در غيبت كوتاه جايگاه آن حضرت را شيعان خاص او مي دانند و در غيبت دوم كه طولاني است از جايگاه او كسي خبر ندارد بجز خواص از ياران ديني او». و همچنين در حديث ديگر از امام صادق (ع) چنين آمده است :«يكي از غيبتها آنقذر طولاني مي شود كه بعضي مي گويند او مرده است».
غيبت صغري
امام مهدي (عج) هنگام وفات پدرش امام حسن عسگري (ع ) يعني سال 260 هجري قمري 5 ساله بود كه از ديده ها پنهان شد واي غيبت تا سال 329 هجري قمري ادامه پيدا كرد كه به آن غيبت صغري مي گويند. در اين اكثر مردم از ملاقات امامشان محروم بودند و عده معدودي كه نايب او ناميده مي شدند با امام در تماس بودند و مشكلات مردم را از طريق امام حل مي كردند . تقاضاي كتبي مردم توسط حود امام پاسخ داده مي شد كه اصطلاحا به آن توقيع مي گويند. طبق تاريخي كه نقل شد غيبت صغري 69 سال به طول انجاميد و نايبان خاص امام در اين زمان چهار نفر بودندكه آنها را نواب اربعه مي گفتند وبه عنوان رابط امام (عج) با مردم انجام وظيفه مي كردند.
منبع:كتاب زندگاني امام مهدي (عج) از يوسف درودگر
نمایش این کد فقط در ادامه مطلب